Benachrichtigungen

maryn.janes Profilbild

maryn.jane

Profil bearbeiten

1.417 Beiträge
1 Follower
2 Gefolgt

//MarinaMariaMichou//Anti•Social Medea//

| 𝙱 𝙸 𝙾 𝙿 𝚂 𝙸 𝙴 | ● μηδέν ἄγαν【】

Η Δεκαετια Σαύρα ϊβορ & η Δύναμη Ψυχής

Είναι σαν να πνίγεσαι. Και ενώ κουνάς χέρια και πόδια για να βγεις στην επιφάνεια, κάτι σε κρατάει κάτω. Μια ανώτερη, άγνωστη δύναμη. Και δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Νιώθεις τους σφυγμούς σου να ελαττώνονται και να γίνονται βαρείς και ράθυμοι. Τα μάτια θολώνουν, τα άκρα εξασθενούν, και το μυαλό σταματά να σκέφτεται… Είναι σαν να βλέπεις ένα όνειρο όχι και τόσο ιδανικό. Και ενώ θες να τρέξεις, να ξεφύγεις από αυτή την δυσάρεστη κατάσταση, τα άκρα σου σε εγκαταλείπουν, και δεν μπορείς να το κουνήσεις ρούπι. Και βλέπεις τον κίνδυνο να πλησιάζει. Όλο και πιο κοντά, όλο και πιο γοργά. Και εσύ, εκεί, ακίνητος, κοιτάς το τέλος να έρχεται και οι ελπίδες σου αρχίζουν να εξατμίζονται και παραδίδεσαι στην μοίρα, στο γραφτό σου… Είναι σαν να πατάς σε κινούμενη άμμο. Όσο και να προσπαθείς να τρέξεις για να ξεφύγεις, ο τόπος όλος κινείται και σε ρουφάει μέσα του. Νιώθεις να έχεις βαλτώσει. Σιγά σιγά δεν μπορείς να κουνήσεις ούτε τα πόδια σου και βουλιάζεις στον βούρκο της απελπισίας. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βάλεις τις φωνές. Να φωνάξεις για την ζωή σου, για τα όνειρά σου και τους στόχους σου, μήπως σε ακούσει ο Θεός και σε βοηθήσει. Γιατί, κανείς άλλος δεν θα είναι εκεί να σου απλώσει το χέρι να σε τραβήξει. Ακόμη και οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι. Ενδεχομένως και εκείνοι να βουλιάζουν στον δικό τους βούρκο, στην δική τους απελπισία, κουβαλώντας τα προβλήματα και τις συμφορές που τους κληροδότησε η άδικη ζωή.

Πολλές φορές το νιώθουμε στην ζωή μας. Πως η ελπίδα έχει σβήσει. Πως όλοι και όλα είναι εχθρικά απέναντί μας. Πως τίποτε δεν πάει καλά, και όσα στοχεύαμε να πετύχουμε τώρα φαίνονται αδύνατα, σχεδόν ουτοπικά. Και ίσως να αισθανόμαστε και μοναξιά. Ο άνθρωπος είναι το πιο μοναχικό είδος στον πλανήτη. Ξέρει να χτίζει τείχη γύρω του, να τραβάει κουρτίνες, να κλείνει τηλέφωνα και να εξαφανίζεται. Και αυτό γιατί η μοναξιά πονάει.. Πολλοί τρελαίνονται, και δεν μπορούν να χειριστούν την κατάσταση. Ή μπορούν, απλώς φοβούνται να αναλάβουν το κόστος της ευθύνης. Ευθυνόφοβοι, δειλοί, μικροσκοπικοί να αντέξουν τις διαστάσεις της ζωής, τις διαστάσεις της καθημερινότητας.

14|6|57|| Το φως της ζωής μου ||

Father And Daughter - 2000 Academy Award for Animated Short Film

https://m.youtube.com/results?sp=mAEA&search_query=father+and+daughter+-+2000+academy+award+for+animated+short+film+

Τα ξαδέρφια οι πρώτοι και καλύτεροι φίλοι της παιδικής μας ηλικίας. Και αυτό γιατί αποτελούν τον τέλειο συνδυασμό: Είναι ταυτόχρονα συγγενείς και φίλοι. Κανείς ποτέ δε θα καταλάβει πόσο τρελή είναι η οικογένεια σου όσο τα ξαδέρφια σου. Είναι οι πρώτοι φίλοι της ζωής μας και οι μόνοι που – εγγυημένα – θα είναι εκεί μέχρι το τέλος της. Τα ξαδέρφια μας είναι τα αδέρφια που επιλέγουμε. Αυτοί οι εκλεκτοί άνθρωποι που έχουμε επιλέξει και μοιραζόμαστε μια ανιδιοτελή αγάπη. Είναι ίσως, η αδερφή που δεν είχες ποτέ, ή ο κολλητός που δεν θα σε προδώσει ποτέ. Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι άρρηκτα δεμένες με τα ξαδέρφια μου. Μοιραστήκαμε τα πάντα στα παιδικά μας χρόνια. Κρυφτήκαμε πίσω από την πόρτα για να μην ανακαλύψουν τις σκανταλιές μας, ρίξαμε κρυφά ζάχαρη στην κατσαρόλα της γιαγιάς, συζητήσαμε τα όνειρά μας, τα φανταστήκαμε, τα σχεδιάσαμε. Κάποια τα ζήσαμε μαζί, κάποια άλλα τα είπαμε σιγοψιθυριζοντας στην καμαρουλα. Δεν χάσαμε, όμως, κανένα. Κοινό αίμα, κοινές αναμνήσεις, κοινές ηλικίες περίπου. Σαν τα ξαδέρφια δεν είναι κανένας φίλος και κανένας συγγενής. Μια συμμορία απόλυτα οργανωμένη, με κοινά ενδιαφέροντα και απόλυτα ενωμένοι σας μια γροθιά. Καλύψαμε ο ένας τον άλλον στις αταξίες και πήραμε τα βάρη της σκανταλιάς πάνω μας για να μην τιμωρηθεί το ξαδερφάκι μας. Μεγάλη υπόθεση να τσακώνεσαι από αγάπη. Τα ξαδέρφια μου είναι κάτι περισσότερο από φίλοι. Από κάθε φίλο που θα παραμείνει για πάντα στη ζωή μου ή θα είναι περαστικός από αυτήν. Είναι οι άνθρωποι που αγάπησαν τα ίδια πρόσωπα με σένα…τη γιαγιά, τον παππού, τους γονείς τους θείους…Είναι τα παιδιά που μαζί τους μοιραστήκαμε τις «θα σας σκοτώσω » της μαμάς και τα «άμα σε πιάσω εσένα με το κολανακι» της γιαγιάς. Είναι οι παντοτινοί μας φίλοι που μοιραστήκαμε το ίδιο κρεβάτι στις γιορτές, τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες κατσάδες. Είναι τα πραγματικά μου αδέρφια.
Κάποτε θα μιλήσουμε για τους γάμους και τα παιδιά μας, τις δουλειές και τη σταδιοδρομία μας, για τις κόρες μας που θα γίνουν παράνυφες σε κάποιο γάμο κάποιου άλλου ξάδερφου, για τις αναμνήσεις μας για όσα κερδίσαμε και όσους χάσαμε… Είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε στη ζωή μας. Κάτι περισσότερο από φίλοι. Είναι αίμα.

Οι 16 τύποι προσωπικότητας (και τα χαρακτηριστικά τους). Ο Δείκτης Myers-Briggs είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τεστ προσωπικότητας σήμερα.

1. ESTJ (extroverted thinking judgment)

Είναι οι άνθρωποι που θέλουν να έχουν τον έλεγχο του τι συμβαίνει γύρω τους, πάντα αναζητούν έναν τρόπο να κάνουν τα πάντα να δουλεύουν όπως πρέπει και, αν χρειαστεί, να το εφαρμόσουν οι ίδιοι. Αυτό τον τύπο τον χαρακτηρίζει η πρακτικότητα και ο ρεαλισμός. Είναι αποφασιστικός και υλοποιεί γρήγορα τις αποφάσεις του με δυναμικότητα. Οργανώνει διάφορα έργα και τους ανθρώπους γύρω του για να λάβει αποτελέσματα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Προσέχει πολύ τις λεπτομέρειες της ρουτίνας και ακολουθεί λογικά πρότυπα.

2. ESTP (Extraverted Sensing Penser Sensing Perception)

Τα άτομα που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία είναι αυθόρμητα, χαρούμενα και ενεργά, αλλά όπως συμβαίνει με το προηγούμενο ESTJ, τείνουν να ασκούν κυριαρχία πάνω σε άλλους, στην περίπτωση αυτή μέσω της ικανότητάς τους για παρατήρηση και του χαρισματισμού τους εαυτού. Είναι ανεκτικός τύπος και πάντα προσεγγίζει τα πράγματα με ρεαλισμό και βρίσκει άμεσα αποτελέσματα. Θέλει πάντα να δράσει για να λύσει το πρόβλημα και βαριέται με τις θεωρίες. Επικεντρώνεται στο εδώ και τώρα, είναι αυθόρμητος και απολαμβάνει τις στιγμές με άλλους. Μαθαίνει με τις πράξεις και απολαμβάνει τις υλικές ανέσεις.

3. ESFJ (Extraverted Feeling Feeling Judging)

Αυτοί είναι άνθρωποι που είναι πολύ εστιασμένοι στη φροντίδα για τις ανάγκες των άλλων, ειδικά αν είναι μέρος του στενού κύκλου σας: οικογένεια και φίλοι. Αυτός είναι ο λόγος που όποτε μπορούν βοηθούν και εξασφαλίζουν ότι οι στενοί κοινωνικοί κύκλοι τους παραμένουν πάντα σταθεροί και με καλή υγεία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τείνουν να αποφεύγουν τις έντονες συγκρούσεις και να δείχνουν διπλωματικές όταν υπάρχουν συγκρούσεις συμφερόντων. Ο τύπος αυτός θεωρείται φιλόξενος, ευσυνείδητος και συνεργάσιμος. Θέλει αρμονία και οδηγείται με αποφασιστικότητα για να το πετύχει. Είναι συνεργάσιμος έτσι ώστε να πετύχει τους στόχους του με ακρίβεια και έγκαιρα. Είναι πιστός και προσέχει τι χρειάζονται οι άλλοι έτσι ώστε να τους το προσφέρει. Θέλει να τον εκτιμούν για το ποιος είναι.

//2013//
4. ESFP (feeling of extroverted perception)

Είναι ευτυχείς και αυθόρμητοι άνθρωποι που απολαμβάνουν διασκεδαστικές δράσεις. Η διασκέδαση είναι ένας από τους σημαντικότερους πυλώνες της ζωής τους και είναι ζεστού ταμπεραμέντου. Λατρεύουν την καινοτομία και μιλούν για προσωπικές εμπειρίες. Είναι πολύ φιλικός και αποδέχεται εύκολα τους άλλους. Λατρεύει τη ζωή, τους ανθρώπους και τις υλικές ανέσεις. Είναι εξωστρεφές άτομο και συνεργάζεται με άλλους για να φέρει εις πέρας αυτό που θέλει. Κυριαρχείται από την κοινή λογική αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να κάνει τη δουλειά διασκεδαστική. Προσαρμόζεται εύκολα σε καινούριο περιβάλλον και είναι αυθόρμητος. Μαθαίνει με το να δοκιμάζει κάτι καινούριο με άλλα άτομα.

5. ISTJ (Introverted Sensing Thinking Perception)

Ένας τύπος προσωπικότητας που ορίζεται από την έντονη αίσθηση της ηθικής και του καθήκοντός του. Τους αρέσει να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν συστήματα κανόνων που επιτρέπουν σε ομάδες και οργανισμούς να λειτουργούν με σαφή λογική και τάξη. Δίνουν μεγάλη αξία στους κανόνες και στην ανάγκη η πραγματικότητα να αντιστοιχεί με το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα. Αν και είναι εσωστρεφείς άνθρωποι, δεν αποφεύγουν να αλληλεπιδρούν με τους άλλους. Αυτός ο τύπος χαρακτηρίζεται ως ήσυχος και σοβαρός. Κερδίζει τις επιτυχίες του με αξιοπιστία. Είναι πρακτικός τύπος, ρεαλιστής και υπεύθυνο άτομο. Χρησιμοποιεί τη λογική στις αποφάσεις του και απολαμβάνει την οργάνωση σε όλους τους τομείς της ζωής του. Τύπος των παραδόσεων.

6. ISTP (Introverted Sensing Thinking Perception)

Είναι αποκλειστικοί άνθρωποι, προσανατολισμένοι στη δράση και τις πρακτικές λύσεις στα καθημερινά προβλήματα. Ορίζονται επίσης από την τάση τους προς τη λογική σκέψη και τον αυθορμητισμό και την αυτονομία τους. Τους αρέσει να εξερευνήσουν περιβάλλοντα και να ανακαλύψουν τρόπους με τους οποίους μπορούν να αλληλεπιδράσουν μαζί τους. Είναι αθόρυβος παρατηρητής αλλά δρα άμεσα μόλις εντοπίσει κάποιο πρόβλημα. Χαρακτηρίζεται από ευελιξία και ανεκτικότητα. Αναλύει τα πάντα έτσι ώστε να βρει τον πυρήνα του προβλήματος και απλά βρίσκει τον τρόπο να κάνει τα πράγματα να δουλέψουν. Εκτιμά την αξία της αποδοτικότητας.

7. ISFJ (Introverted Feeling Feeling Judging)

Είναι άνθρωποι που καθορίζονται κυρίως από την επιθυμία τους να προστατεύουν και να βοηθούν τους άλλους και, εν συντομία, να είναι αξιόπιστοι για τους άλλους, προσπαθούν να κάνουν ό, τι αναμένεται από αυτούς, αλλά δεν έχουν μεγάλες φιλοδοξίες ή να είναι πολύ φιλόδοξοι. Τείνουν να πιστεύουν ότι είναι λάθος να ζητάμε αποζημιώσεις ή αυξήσεις σε αντάλλαγμα για τις θυσίες που κάνουν όταν πρόκειται για δουλειά, δεδομένου ότι αυτό πρέπει να αποτελεί στόχο από μόνο του. Ήσυχος, φιλικός και ευσυνείδητος θεωρείται αυτός ο τύπος. Χαρακτηρίζεται από υπευθυνότητα. Εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του χωρίς δισταγμούς. Θυμάται λεπτομέρειες για τα άτομα που νοιάζεται κι ενδιαφέρεται για τα αισθήματα των άλλων. Προσπαθεί πάντα να δημιουργεί ένα αρμονικό περιβάλλον.

8. ISFP (Introverted Sensing Feeling Perception)

Οι άνθρωποι που ζουν απόλυτα στο εδώ και τώρα, σε συνεχή αναζήτηση νέων και αισθησιακά διεγερτικών καταστάσεων. Είναι επιφυλακτικοί, αλλά και χαρούμενοι, αυθόρμητοι και ζεστοί με τους φίλους τους. Έχουν ιδιαίτερο ταλέντο στον κόσμο των τεχνών. Αυτός ο τύπος χαρακτηρίζεται σαν ήσυχος, φιλικός, ευαίσθητος και ευγενικός. Απολαμβάνει το τι συμβαίνει γύρω του τη δεδομένη στιγμή. Θέλει το δικό του χώρο και χρόνο και είναι αφοσιωμένος στις αξίες του και τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για αυτόν. Αντιπαθεί κάθε είδους διαφωνίες ή συγκρούσεις.

“To be happy in life, develop at least four hobbies: one to bring you money, one to keep you healthy, one to bring you joy, and one to bring you peace.”

Η εργασία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Τόσο από χρονική άποψη, αφού τουλάχιστον οκτώ ώρες της ημέρας αφιερώνονται σ’ αυτήν, όσο κι από άποψη ποιότητας της ζωής. Εφόσον, λοιπόν, το ένα τρίτο της ημέρας αφιερώνεται στην εργασία, γίνεται αντιληπτό γιατί δεν χωράνε «μέτριες» επιλογές σε ό,τι αφορά την εργασία. Όχι μόνο σε επίπεδο αποδοτικότητας, αλλά και σε επίπεδο συναισθημάτων που αυτή προκαλεί.
Σχετικά με τα συναισθήματα που μας δημιουργεί το επάγγελμά μας, θα επικεντρωθούμε κυρίως στο πάθος, το εντονότερο όλων. Το πάθος μπορεί να ενδυναμώσει και όλα τα υπόλοιπα: την αγάπη για την εργασία, την ικανοποίηση, τον ενθουσιασμό που αντλεί κανείς, με αποτέλεσμα την πλήρη αφοσίωση σε αυτή. Τα συναισθήματα αυτά με τη σειρά τους οδηγούν σε αυξημένη ενεργητικότητα και αποφασιστικότητα για την επίτευξη των επαγγελματικών στόχων. Όλα στο έπακρο.
Όταν, λοιπόν, κάποιος νιώθει τόσο έντονα συναισθήματα γίνεται φανερό ότι, ανεξαρτήτως ηλικίας, αισθάνεται κανείς «ζωντανός»  κάτι που αποτελεί και το μέγιστο όφελος του επαγγελματικού πάθους. Όσο πιο ζωντανός νιώθει, τόσο περισσότερο ομορφαίνει η ζωή του και αποκτά νόημα. Το πρόσωπό του φωτίζεται και η θετική ενέργεια που αντλεί από την εργασία διοχετεύεται στους υπόλοιπους τομείς της ζωής του (οικογένεια, φίλοι κλπ). Αρκεί να μην παρασύρεται και αφιερώνει χρόνο στην εργασία εις βάρος των υπολοίπων. Έτσι, χάρη στο πάθος, κάθε ημέρα είναι σαν μια γουλιά κρύου νερού στο λάρυγγα ενός διψασμένου, εκείνου που είναι διψασμένος για ζωή.
Επίσης, όσον αφορά την αποδοτικότητα, το πάθος δημιουργεί αυξημένες πιθανότητες για εξαιρετικά αποτελέσματα. Είναι αυτό που θα οδηγήσει κάποιον να καταβάλει υπέρμετρη προσπάθεια προκειμένου να ανταπεξέλθει στην εργασία του, μέσα από την οποία θα βελτιώσει τις ικανότητες και τις δεξιότητές του. Είναι δε αποδεδειγμένο ότι ο συνδυασμός ικανοτήτων, αποτελεσματικότητας και επαγγελματικού πάθους είναι εκρηκτικός: κάνουν το άτομο να «ξεχωρίζει», του δίνoυν προβάδισμα έναντι των υπολοίπων, με αποτέλεσμα να κερδίσει την αναγνώριση των συνεργατών του.

I do it MAI WAY// Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι της καθημερινότητας μέσα από απλές συνήθειες, με κορωνίδα αυτών την απλή τεχνική "Κοίτα τη δουλειά σου κι όχι τους αλλους"...Οι άνθρωποι συχνά λένε ότι η νοημοσύνη είναι κάτι με το οποίο γεννιούνται κάποια τυχερά άτομα, αλλά αυτό μπορεί να μην συμβαίνει πάντοτε. Η νοημοσύνη μπορεί να κληρονομηθεί αλλά και να αποκτηθεί μέσω εξάσκησης. Το περιβάλλον γύρω σου μπορεί να επηρεάσει δραστικά τις ικανότητες του εγκεφάλου σου και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι. Εχει παρατηρηθεί ότι όλοι οι ευφυείς άνθρωποι έχουν παρόμοια συμπεριφορά και πολλά κοινά πράγματα.

•Δεν ασχολούνται με τους άλλους-κοιτάνε τη δουλειά τους
Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν κρίνουν τους άλλους και δεν κουτσομπολεύουν. Δεν επιδίδονται σε «ανούσιες συνομιλίες» και δεν ενοχλούνται ποτέ από το τι συμβαίνει στη ζωή των άλλων ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, οι ευφυείς άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι όταν μένουν μόνοι τους, ώστε να μπορούν να κάνουν τα δικά τους πράγματα χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους. Δεν είναι μοναχικοί, απλά οι εγκέφαλοί τους χρειάζονται λίγο χώρο για να αναπνεύσουν και να λειτουργήσουν.

•Κάνουν πολλά αστεία και έχουν μεγάλη αίσθηση του χιούμορ
Ένα άτομο που είναι σε θέση να μετατρέψει κάθε μικρό πράγμα σε ένα αστείο και να κάνει όλους γύρω τους να γελούν, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια μεγαλοφυΐα. Απαιτεί απίστευτες δημιουργικές δεξιότητες για να βρει κανείς το χιούμορ στην καθημερινή ζωή σύμφωνα με τους επιστήμονες.

•Ακούν πολύ συχνά μουσική

Ο καθένας ακούει τη μουσική του, αλλά αυτοί που είναι πάντα με τα ακουστικά στα αυτιά είναι αληθινά ιδιοφυΐες. Σε μια πρόσφατη μελέτη, διαπιστώθηκε ότι όχι μόνο οι άνθρωποι που ξέρουν να παίζουν ένα μουσικό όργανο έχουν υψηλότερο επίπεδο νοημοσύνης, αλλά αυτοί που βάζουν στα αυτιά τους μουσική είναι συχνά πολύ έξυπνοι.

•Ψάχνουν πάντα για απαντήσεις

Τα ευφυή μυαλά είναι περίεργα. Πάντα αναζητούν τις απαντήσεις και εξερευνούν μυστήρια. Σύμφωνα με μια μελέτη, η περιέργεια για να μάθεις περισσότερα είναι ένα σαφές σημάδι ανώτερης νοημοσύνης. Οι ευφυείς άνθρωποι διαβάζουν επίσης πολύ και συχνά διατηρούν ημερολόγιο κρατώντας σημειώσεις/ονειρα/σκεψεις/στόχους.

JukeBooksLifeChangers//: Erich Fromm¡Η τέχνη της αγάπης/Σχέση μητέρας - παιδιού.

Ακόμη και μετά τη γέννησή του, το βρέφος ελάχιστα διαφέρει σε σχέση με αυτό που ήταν πριν. Δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει αντικείμενα, δεν έχει συνείδηση ούτε του εαυτού του ούτε του κόσμου ως κάτι έξω από το ίδιο.

Δεν νιώθει, παρά τη θετική διέγερση της θαλπωρής και της τροφής, και ακόμη δεν διαχωρίζει καν τη θαλπωρή και την τροφή από την πηγή τους: τη μητέρα του.

Η μητέρα είναι θαλπωρή, η μητέρα είναι τροφή, η μητέρα είναι αυτή η κατάσταση της ευφορίας, η γεμάτη ικανοποίηση και ασφάλεια. Αυτή η κατάσταση είναι μια κατάσταση ναρκισσισμού -για να χρησιμοποιοήσουμε εδώ έναν φροϊδικό όρο.

Η μητρική αγάπη είναι μια άνευ όρων επιβεβαίωση της ύπαρξης και των αναγκών του παιδιού. Η επιβεβαίωση αυτή της ύπαρξης του παιδιού έχει δύο όψεις: η μία είναι η μέριμνα και η ευθύνη, απόλυτα αναγκαίες για την επιβίωση και την ανάπτυξη του παιδιού. Η άλλη όψη όμως προχωρεί πολύ πιο πέρα από την απλή επιβίωση.

Φαίνεται, όμως, ότι ο αληθινός άθλος της μητρικής αγάπης δεν βρίσκεται στην αγάπη της μητέρας για το βρέφος, αλλά στην αγάπη της για το παιδί που μεγαλώνει.Η αλήθεια είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία των μητέρων αγαπούν πραγματικά όσο το βρέφος είναι μικρό κι ακόμη απόλυτα εξαρτημένο από αυτές.

Το ναρκισσιστικό στοιχείο της μητρικής αγάπης

Ένας από αυτούς μπορεί να εντοπιστεί στο ναρκισσιστικό στοιχείο της μητρικής αγάπης. Στο βαθμό που αισθάνεται ακόμη το βρέφος ως τμήμα του εαυτού της, η φροντίδα της και η παράφορη αγάπη της μπορεί να είναι μία ικανοποίηση του ναρκισσισμού της.
Ένα άλλο κίνητρο αυτής της αγάπης μπορεί να εντοπιστεί στην επιθυμία της μητέρας για δύναμη ή κατοχή. Το παιδί, καθώς είναι ανίσχυρο και υπόκειται ολοκληρωτικά στη δική της βούληση, θα μπορούσε να αποτελεί ένα ζωντανό αντικείμενο ικανοποίησης για μία γυναίκα κυριαρχική και κτητική.
Αλλά το παιδί πρέπει να μεγαλώσει. Πρέπει να αναδυθεί από τη μητρική μήτρα, να αποσπαστεί από το μητρικό στήθος, πρέπει τελικά να γίνει μία εντελώς ξεχωριστή ανθρώπινη ύπαρξη.
Η ναρκισσιστική, η αυταρχική, η κτητική γυναίκα μπορεί να πετύχει να είναι στοργική μητέρα, αλλά για όσο διάστημα το παιδί είναι βρέφος η νήπιο.

Θυμάσαι εκείνο το μεσημέρι που με τον μπαμπά σου καταφέρατε να ανεβάσετε στον ουρανό τον χαρταετό; Τα κουλουράκια που έφτιαξες στο τραπέζι της κουζίνας βοηθώντας τη μαμά σου; Τη στιγμή που ο παππούς σου σού φώναξε “μπράβοοο”, επειδή επιτέλους κατάφερες να ισορροπήσεις στο ποδήλατο κάνοντας πετάλι; Τα βράδια που έπαιζες μαξιλαροπόλεμο ή πηδούσες στο στρώμα του κρεβατιού με τον αδερφό ή την αδερφή σου; Τα ασταμάτητα ξεκαρδίσματα με την παιδική σου φίλη ή τον διπλανό σου στο θρανίο τις ώρες που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κάνετε ησυχία;

Σίγουρα οι θετικές αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία είναι πολλές. Πόσο, όμως, συχνά γυρνάς πίσω σε αυτές; Πόσο συχνά τις αναπολείς; Κι αν σου έλεγα ότι θα έπρεπε να το κάνεις και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο συχνά, πώς θα σου φαινόταν; Κι όμως, υπάρχει λόγος που πρέπει να το κάνεις και έχει άμεση σχέση με την ενίσχυση της ευεξίας σου.

Οι ενήλικες, που διατηρούν στη μνήμη τους ευχάριστες αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια, φαίνεται ότι έχουν καλύτερη ψυχική υγεία και χαμηλότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν κατάθλιψη σε σχέση με εκείνους που έχουν φυλακίσει στη μνήμη τους λιγότερες θετικές αναμνήσεις από εκείνο το διάστημα της ζωής τους. Νέοι με θετικές αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια εκτός από καλύτερη υγεία και ψυχική ευεξία είχαν καλύτερη απόδοση στην εργασία τους και πιο ποιοτικές διαπροσωπικές σχέσεις.

Οι ενήλικες, που διατηρούν στη μνήμη τους ευχάριστες αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια, φαίνεται ότι έχουν καλύτερη ψυχική υγεία και χαμηλότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν κατάθλιψη.

Άραγε μια αναδρομή στο παρελθόν στη “Χώρα Του (δικού σου) Ποτέ” μπορεί να σε βοηθήσει να ανταπεξέλθεις από μία δύσκολη μέρα στο γραφείο ή να κάνεις πιο γρήγορα ειρήνη μετά από έναν έντονο διαπληκτισμό με κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο; Δεν αποκλείεται αυτό να ισχύει.

Τα ξυδια της ψυχής// Υπάρχει δείκτης ευτυχίας;

Ας το πάρουμε απτήν αντίθετη όψη κι ας μιλήσουμε για τη δυστυχία, εκεί όπου κυριαρχούν η ανασφάλεια και η στέρηση ελευθερίας. Ή μήπως αυτό μας αφορά όλους; Εκτός από τις ανθρώπινες ελευθερίες που καταπατώνται στα αυταρχικά κράτη, υπάρχουν και οι ελευθερίες που «πνίγονται» στα καπιταλιστικά κράτη. Συσσωρεύουμε καθημερινά νέα αντικείμενα, αλλά εκχωρούμε καθημερινά νέες ελευθερίες για την απόκτησή τους.
Γινόμαστε δέσμιοι της ύλης και της «καλής ζωής» όπως αυτή πλασάρεται από την καθεστηκυία τάξη. Η πρόοδος του κόσμου σημαίνει επανάσταση του διαδικτύου, που καταργεί τα όρια στον χρόνο, και κυρίως εύκολη πρόσβαση σε υλικά αγαθά και ταχεία κατανάλωση σωμάτων. Είναι τελικά αυτή μια όψη της ευτυχίας; Το βέβαιο είναι πως είναι ένα ποσοτικοποιημένο κριτήριο αποτίμησης της ζωής, ισχυρό εργαλείο στα χέρια οργανισμών, επιχειρήσεων, θεσμών και κυβερνήσεων για τη δημιουργία πιο πειθήνιων πολιτών.
Πώς ορίζεται, λοιπόν, μια ευτυχισμένη χώρα και πώς ένας ευτυχισμένος άνθρωπος; Υπάρχει δείκτης ευτυχίας; Από τι είναι φτιαγμένη η ευτυχία μας; Ποια είναι η σχέση της ευτυχίας σε ατομικό επίπεδο με τις επιθυμίες της πλειονότητας;
Αν αναλογιστούμε πως η κατανάλωση ψυχοφαρμάκων έχει αυξηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο και κυρίως στις πλούσιες χώρες με τους υψηλούς δείκτες, τότε σίγουρα η αποτίμηση της ευτυχίας δεν είναι τόσο απλή υπόθεση. Σύμφωνα με τα στοιχεία των πιο πρόσφατων μελετών, έχει τετραπλασιαστεί η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών και έχει διπλασιαστεί η κατανάλωση ψυχοτρόπων. Τι σημαίνει αυτό; Ο κόσμος προοδεύει. Αλλά εμείς δεν προοδεύουμε απαραίτητα μαζί του όσο η κοινωνία παρεμβαίνει στην ευτυχία μας επιβάλλοντας τις θέσεις της πλειοψηφίας, σκέψη δανεική από τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Διότι οι επιθυμίες της πλειονότητας δεν έχουν καμία σχέση με την προσωπική ευτυχία. Και όσο δεν υπάρχει ατομική ευτυχία, δεν θα υπάρξει ούτε συλλογική.

Το ερώτημα είναι συνεπώς πόσο ψυχικά εναρμονισμένοι νιώθουμε με τα καπιταλιστικά κράτη μέσα στα οποία ζούμε, πόσο ασφαλείς και ελεύθεροι αισθανόμαστε με τις κυβερνήσεις που ψηφίζουμε, πόσο ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι είμαστε από την εκπλήρωση των επιθυμιών και των αναγκών που νομίζουμε πως έχουμε;

Τα αγόρια με μεγάλη αδερφή, έχουν πολλούς καλούς λόγους για να χαίρονται που υπάρχει στη ζωή τους… Οι γονείς φεύγουν νωρίς, οι οικογένεια μπορεί να έρθει αργά, όμως τα αδέλφια ξέρουν πότε είσαι ατελής και είναι πάντα εκεί –αν είστε τυχεροί, και στα πολύ βαθιά γεράματα! Η σχέση αυτή δεν αντιγράφεται με κανέναν τρόπο. Μια μεγάλη αδερφή μπορεί να σε τρελάνει, αλλά παράλληλα να σε κάνει τόσο χαρούμενο, όσο δεν θα φανταζόσουν ποτέ. Αλλά πάνω απ’ όλα, η αγάπη της μεγάλης αδερφής είναι το πιο ξεχωριστό και όμορφο πράγμα από όλα τα άλλα συναισθήματα, ακόμα και αν εκείνη δεν το παραδέχεται.Συχνά πυκνά αναλογίζομαι τι θα έκανα αν οι γονείς μου δεν μου χάριζαν το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου, τα αδερφια μου. Ναι όντως μπορεί όλα τα αδέρφια να τσακώνονται, να εκνευρίζονται αλλά πάντα θα αγαπιούνται.
// Συμβουλές από πρώτο χέρι: Πάντα η μεγάλη αδερφή σου θα σε βοηθήσει στα μεγάλα αλλά και στα μικρά προβλήματα που θα αντιμετωπίζεις κατά καιρούς. Είτε αυτό έχει σχέση με την δουλειά ή με τα ερωτικά σου. Θα σου αναφέρει η ίδια αν πέρασε στο παρελθόν της κάτι ανάλογο. Έπειτα θα σου δώσει τα φώτα της λέγοντας σου την γνώμη της, θα σου αναλύσει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά και τέλος μέσα από την συζήτηση σας και την καθοδήγηση της θα πράξεις το σωστό.
//Good know-how: Η μεγαλύτερη σου αδερφή σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα ήταν πάντα δίπλα σου και σου έδειχνε με κάθε τρόπο το καλό και το σωστό. Δεν σε άφηνε ποτέ να πληγωθείς από καταστάσεις που σου παρουσίαζε κάθε τόσο η ζωή. Οπότε αν γίνεται κάτι σημαντικό στην ζωή σου είναι η πρώτη που πρέπει να ενημερωθεί για αυτό με κάθε λεπτομέρεια!
//Bleeding Love: Σε στεναχώρησε κάποιος; Ας πάρει την πρώτη πτήση για Αλάσκα. Νομίζετε ότι μόνο ο μεγαλύτερος αδερφός κυνηγάει κάποιον που στεναχώρησε τα μικροτερα του αδερφια; ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!! Η μεγάλη σου αδερφή θα τον κυνηγήσει ακόμα και μέσα στο χιόνι που τόλμησε να σε πειράξει.

Ασία//Ευτυχία://Δύσκολο να οριστεί και ακόμη πιο δύσκολο να μετρηθεί. Ακόμη και από τους ειδικούς. Γιατί μπορεί το λεξικό να λέει ότι ευτυχία είναι η κατάσταση ευφορίας και ψυχοσωματικής ικανοποίησης που πηγάζει από την επίτευξη κάποιων στόχων, ωστόσο στην πραγματική ζωή τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οργανισμοί, φορείς, επιστήμονες και ερευνητές έχουν επιδοθεί τα τελευταία χρόνια σε ένα κυνήγι μετρήσεων και ευρημάτων όχι απλώς για να ανακαλύψουν τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους του κόσμου, αλλά για να βρουν τους τρόπους που θα κάνουν χαμογελαστούς και τους υπόλοιπους.

Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν όλη αυτή η μελέτη που έχει φέρει στο προσκήνιο την ευτυχία, τις παραμέτρους της και τα μέσα επίτευξής της οδηγεί στην πραγματικότητα σε πιο ευτυχισμένους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, δεν είναι σίγουρο ότι κάποιος που ζει σε μια μεγαλoύπουλη, που έχει διαβάσει τα πάντα για το ζήτημα και έχει οργανώσει τη ζωή του σύμφωνα με τις συμβουλές των ειδικών δηλώνει πιο ευτυχισμένος από τον κάτοικο ενός μικρού χωριού που ζει μέσα στη φύση και δεν έχει ιδέα για τον Αριστοτέλη, τον Καντ, τον Σενέκα, τον Φρόιντ, το Ινστιτούτο Ερευνας της Ευτυχίας και την Εκθεση Παγκόσμιας Ευτυχίας.

Η Σιγκαπούρη είναι η πιο ευτυχισμένη χώρα στην Ασία και εκπροσωπεί το είδος της ευτυχίας που προέρχεται από την ικανοποίηση της ζωής. Οι κάτοικοι έχουν μια συγκεκριμένη και εύκολη πορεία προς την επιτυχία και δεν τους πειράζει να δουλεύουν σκληρά. Προτιμούν την ασφάλεια έναντι της ελευθερίας και θέλουν σε πολύ μεγάλο βαθμό να ζουν με συντηρητικές αξίες. Στην Κόστα Ρίκα προτιμούν να ζουν μια καλύτερη ζωή. Απολαμβάνουν το πράσινο, την πρόσβαση στη φύση και την αίσθηση τη ισότητας, καθώς σε όλους τους πολίτες καλύπτονται οι βασικές ανάγκες διαβίωσης. Σχεδόν ποτέ δεν δουλεύουν επιπλέον ώρες, δίνουν μεγάλη βαρύτητα στον θεσμό της οικογένειας και δεν θα έχαναν σε καμία περίπτωση την ευκαιρία να το ρίξουν έξω. Είναι επίσης πολύ θρησκευόμενοι και η έρευνα έχει καταδείξει πως οι θρησκευόμενοι και οι άνθρωποι με πνευματικές αναζητήσεις είναι πιο ευτυχισμένοι. Τέλος, στη Δανία οι πολίτες ζουν με περισσότερους στόχους από ό,τι οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

2013/2016//Ανάρρωση

Το εκφραστικό προσωπικό γράψιμο μπορεί να μας βοηθήσει να αναρρώσουμε από ψυχολογικά ή συναισθηματικά τραύματα.Ακόμα και το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων που είτε γράφουν είτε μιλούν στον εαυτό τους, βελτιώνεται με τον καιρό. Το άγχος προκαλείται συχνά από συναισθηματικά μπλοκαρίσματα ή την υπερβολική βαρύτητα που δίνουμε σε διάφορα υποθετικά σενάρια. “Όταν μεταφέρουμε μια εμπειρία μας στο χαρτί ή στην κάμερα μέσω της γλώσσας και του γραψίματος, είναι σαν να κάνουμε την εμπειρία αυτή πιο κατανοητή.” Κάνοντας αυτό όμως, ελευθερώνουμε τον εαυτό μας από διάφορα βάρη ή από την προσκόλλησή μας σε διάφορα τραύματα. Επίσης μειώνεται το άγχος και βελτιώνεται ο ύπνος μας.

Ενισχύουμε την δημιουργικότητά μας

Είτε είσαι ένας μπλοκαρισμένος συγγραφέας, είτε απλά απολαμβάνεις να αφήνεις τις σκέψεις σου να χυθούν πάνω στην λευκή σελίδα, η ιδέα του προσωπικού ημερολογίου θα σε ωφελήσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ακόμα κι αν σου έρχονται στο μυαλό διάφοροι στερεοτυπικοί χαρακτήρες της λογοτεχνίας ή της τηλεόρασης που κάθονται συχνά πυκνά μπροστά στα γραφεία τους και απευθύνονται με τον κλασικό πια τρόπο στις λευκές σελίδες των τετραδίων τους: “Αγαπητό ημερολόγιο”, η πρακτική της τήρησής του είναι πολύ χρήσιμη και ίσως θα πρέπει να της δώσεις μια ευκαιρία.
Δες εδώ 10 διαφορετικούς τρόπους που το αγαπητό ημερολόγιο θα σε ωφελήσει, χωρίς καν να το καταλάβεις.

•Βελτιώνεις το IQ σου
Βελτιώνεται η ενσυνειδητότητά μας
Πετυχαίνουμε τους στόχους μας ευκολότερα
Βελτιώνεται η συναισθηματική μας νοημοσύνη
Ενισχύει την μνήμη και την κατανόηση
Ενισχύεται η αυτοπειθαρχία μας

Σκέφτομαι και (βιο)γράφω σινς 1991

Mομεντουμσ//Ανάπτυξη αντικειμένου αγάπης

Στενά συνδεδεμένη με την ανάπτυξη της ικανότητας για αγάπη είναι η ανάπτυξη του αντικειμένου της αγάπης. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι αυτά στη διάρκεια των οποίων παραμένει πολύ στενά προσκολλημένο στη μητέρα του. Αυτό το δέσιμο αρχίζει πριν από τη στιγμή της γέννησης, όταν η μητέρα και το παιδί είναι ακόμη ένα, κι ας πρόκειται για δύο οντότητες. Η γέννηση του παιδιού αλλάζει αυτή την κατάσταση μόνο από κάποιες απόψεις, όχι όμως τόσο πολύ όσο φαίνεται αρχικά.

Το παιδί, το οποίο τώρα ζει έξω από τη μήτρα, εξακολουθεί να εξαρτάται απόλυτα από τη μητέρα του. Μέρα με τη μέρα όμως γίνεται όλο και περισσότερο ανεξάρτητο. Η σχέση με τη μητέρα του χάνει κάτι από τη ζωτική της σημασία, ενώ η σχέση με τον πατέρα γίνεται σταδιακά όλο και πιο σημαντική.

Προκειμένου να κατανοήσουμε αυτή τη μετατόπιση από τη μητέρα προς τον πατέρα, πρέπει να διερευνήσουμε τις ουσιώσεις ποιοτικές διαφορές ανάμεσα στη μητρική και στην πατρική αγάπη.

Η μητρική αγάπη, από την ίδια της τη φύση, είναι αγάπη άνευ όρων.

Η μητέρα αγαπά το νεογέννητο βρέφος επειδή είναι το παιδί της και όχι επειδή εκπλήρωσε κάποιο συγκεκριμένο όρο ή κάποια ιδιαίτερη προσδοκία της.

Η άνευ όρων αγάπη ανταποκρίνεται σε έναν από τους βαθύτερους πόθους όχι μόνο του παιδιού, αλλά και κάθε ανθρώπινου όντος.

Από την άλλη πλευρά, το να σε αγαπούν επειδή το κέρδισες με την αξία σου, επειδή το αξίζεις, αφήνει πάντοτε κάποια αμφιβολία: ίσως, αν δεν ευχαρίστησα το άτομο το οποίο θέλω να με αγαπά... ίσως αυτό κι ίσως εκείνο... και πάντα υπάρχει ο φόβος ότι η αγάπη μπορεί να εξαφανιστεί.

Ακόμη περισσότερο, η επάξια «κερδισμένη» αγάπη μάς αφήνει εύκολα το πικρό συναίσθημα ότι δεν μας αγαπούν για εμάς τους ίδιους, αλλά μόνο επειδή προκαλούμε ευχαρίστηση στο άτομο το οποίο μας αγαπά. Σε τελευταία ανάλυση είναι περισσότερο σαν να μας χρησιμοποιούν παρά σαν να μας αγαπούν.

Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που όλοι μας μένουμε προσκολλημένοι στον πόθο μας για μητρική αγάπη, όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες. Τα περισσότερα παιδιά είναι αρκετά τυχερά ώστε να δέχονται τη μητρική αγάπη. Για τους ενήλικες, η ίδια αυτή επιθυμία είναι πολύ πιο δύσκολη να εκπληρωθεί.

ΓΙΝΕ Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΉΣ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΣΟΥ//Τελικά κατά πόσο είσαι πρόθυμος να εγκαταλείψεις τη θέση του θύματος, τη θέση του κομπάρσου; Η απόφαση είναι ολοκληρωτικά δική σου. Μπορείς να γίνεις εσύ ο πρωταγωνιστής της ταινίας σου. Μπορείς να γίνεις ακόμα και ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάτσεις στην απέναντι πολυθρόνα. Τη βλέπεις από μακριά. Είναι ξένη. Δεν ξέρεις και αν είναι τόσο βολική όσο η δική σου. Μια δοκιμή όμως αξίζει. Αν την κοιτάξεις καλύτερα θα δεις πως έχει ζωντανά χρώματα και εκπληκτική υφή. Επιπλέον, είσαι πιο κοντά στο γύρισμα και ακούς καλύτερα τους διαλόγους. Μπορεί να έχεις αμφιβολίες για την άνεση που θα προσφέρει. Σκέψου, όμως, είναι δυνατόν η καρέκλα του πρωταγωνιστή να υπολείπεται σε ποιότητα αυτής του κομπάρσου;

Εντάξει, δεν έχεις μάθει σε τέτοιες ποιότητες και η αίσθηση του αποχωρισμού της δικής σου πολυθρόνας δύσκολη. Μπορεί να νιώθεις και κάποιες ενοχές. Σκέψου, όμως, σε αυτή τη ζωή σου έχουν προσφερθεί τόσες πολυθρόνες και εσύ επέλεξες την πρώτη που βρήκες. Έκλεισες τα μάτια σε όλες τις άλλες. Το μόνο βέβαιο είναι πως έτσι δεν έχεις μέτρο σύγκρισης και ακολούθως δεν έχεις ολοκληρωμένη άποψη.

Ενήλικη στάση// Μπορεί τα εφόδια που πήρες από την οικογένειά σου να μην ήταν αρκετά. Ως ενήλικος, έχεις την επιλογή να αποκτήσεις όλα όσα σου χρειάζονται. Αν κάποια δε σου ταιριάζουν ή δε σε ωφελούν πια μπορείς να τα πετάξεις και να τα αντικαταστήσεις με νέα επωφελή. Εσύ ο ίδιος είπες πως είσαι σε θέση να διακρίνεις τι δε σε ωφελεί. Δεν είσαι πια ανήμπορο παιδί. Μήπως έτσι προτιμάς να σε βλέπεις;
Μπορεί εκείνη η τοξική σχέση να σε γέμισε σημάδια. Κατάφερες και βγήκες όμως. Βγήκες με λίγη γνώση και δύναμη παραπάνω. Χρησιμοποίησες αυτά τα δώρα για γίνεις πιο σοφός; Αναγνώρισες την αξία σου; Ανέλαβες τις ευθύνες σου;
Αποφάσισες, τελικά, να επιλέγεις αντί να επιλέγεσαι;
Μπορεί να συνάντησες φιλίες που σε απογοήτευσαν. Σου έδειξαν, όμως, πως ήταν κάλπικες και σε προστάτευσαν με τη διάλυσή τους. Ξέρεις τώρα τι ζητάς από τους φίλους σου; Μπορείς να αναγνωρίσεις ποιοι είναι άξιοι να είναι δίπλα σου;
Μπορεί τα πράγματα στη δουλειά να φαίνονται εχθρικά. Είναι; Υπάρχει τρόπος να τα αντιμετωπίσεις από μια άλλη θέση; Μπορείς να θέσεις όρια και να επικεντρωθείς στους στόχους σου;

Εσωτερική αλλαγή

Ωραία είναι όλα αυτά. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι ζητάς όταν αρνείσαι να αφήσεις αυτή τη θέση, όταν βολεμένος στην πολυθρόνα σου αποποιείσαι ευθυνών και το μόνο που κάνεις είναι να γκρινιάζεις σαν κακομαθημένο παιδί. Δε σε άκουσα μέχρι τώρα να ζητάς την αλλαγή. Όχι, όχι, δε μιλάω για την αλλαγή των άλλων που με σθένος ζητάς. Για τη δική σου αλλαγή μιλάω, για τη δική σου ξεκάθαρη θέση. Οι άλλοι είναι οι άλλοι και πάντα θα υπάρχουν άλλοι και πως περιμένεις να αλλάξουν ή να εξαφανιστούν όταν εσύ παραμένεις ο ίδιος;

Θα πρέπει να αφήσεις την αγαπημένη σου πολυθρόνα, να επενδύσεις χρόνο και ενέργεια, να μελετήσεις, να εξελιχθείς και να γίνεις εσύ ο πρωταγωνιστής. Είναι δύσκολη ετούτη η εργασία. Επιπλέον, έχει πολλές ευθύνες. Θα έχεις να κάνεις με εσένα μόνο και κανείς άλλος δε θα είναι υπεύθυνος για τα όσα σου συμβαίνουν. Είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο;
Ξέρεις, δεν είσαι ο μόνος που συνάντησες καταστάσεις που σε έβγαλαν από τις διαδρομές που ονειρευόσουν. Στην πραγματικότητα είσαι ένας σαν όλους τους άλλους. Αν βλέπεις κάποιες διαφορές έχουν να κάνουν με μια διαφορετική στάση. Έχουν να κάνουν με την επένδυση και την επικέντρωση στη λύση και όχι στο πρόβλημα και φυσικά κάτω από τη στέγη της πλήρους ανάληψης της προσωπικής ευθύνης στη συμμετοχή κάθε κατάστασης.

ΘΥΜΑΤΟ/ΠΟΙΗΣΗ// Όλα αυτά συνέβαλλαν στο να είσαι εδώ σήμερα και να λυπάσαι τον εαυτό σου, να τα βάζεις με την ίδια τη ζωή, να λες πως βιώνεις την αδικία στο πετσί σου, να φταίνε όλοι, όλοι και όλα εκτός από εσένα, να ξέρεις πια πως λειτουργούν τα πράγματα, να το διατυμπανίζεις, να δίνεις και συμβουλές ακόμα.

Σε ακούω τόσην ώρα να μιλάς για όλους και όλα που σε έφεραν εδώ από τη θέση του θύματος. Έτσι νιώθεις. Είσαι το θύμα όλων, το θήραμα που δεν κατάφερε να ξεφύγει. Είσαι ένα ανήμπορο και κουτσό πλάσμα. Έχεις λάβει ετούτη την θέση μέσα σου. Εκεί κάθεσαι τόσον καιρό, σε εκείνη την πολυθρόνα και βλέπεις τους άλλους να ορίζουν τη ζωή σου. Έχεις βολευτεί παρακολουθώντας την ταινία της ζωής σου ως κομπάρσος.

Εντάξει, μπορεί να προσφέρεις την αίγλη των πρωταγωνιστών στους άλλους αλλά το να είσαι κομπάρσος δεν ενέχει κόπο, δε χρειάζεται καμία προετοιμασία και πρωτίστως δε σου προσδίδει ευθύνες για την επιτυχία ή την αποτυχία του έργου.

Πρωταγωνιστής ή κομπάρσος στην ταινία σου;
Nαι, ξέρω, φταίει που μεγάλωσες σε μια οικογένεια προβληματική που σου πέρασε λανθασμένες πεποιθήσεις, που δε σε όπλισε με τις δεξιότητες που θα ήθελες, δε σου έδωσε τα φτερά να πετάξεις. Φταίει και εκείνη η, για χρόνια, τοξική σχέση που είχες. Εκείνος ο άνθρωπος σε ρούφηξε, σε έκανε να πιστέψεις πως ήσουν μικρός. Βγήκες λαβωμένος και πιο λίγος από αυτήν.

Φταίνε και οι συνάδελφοι στο γραφείο που πάντα προσπαθούν να φορτώσουν λάθη σε εσένα. Πάντα σε ρίχνουν και εκείνοι λαμβάνουν τα πρωτεία. Φταίει εκείνος ο φίλος που σε απογοήτευσε και ο άλλος που σε πρόδωσε. Φταίνε και οι συγκυρίες, η τύχη σου. Φταίει η ίδια η ζωή που είναι άδικη. Έχεις απόλυτο δίκιο. Έτυχε να έρθεις αντιμέτωπος με καταστάσεις δυσάρεστες, με λάθος ανθρώπους, με τοξικά περιβάλλοντα.

Το κορίτσι αυτό ζούσε μια ευτυχισμένη ζωή στο Χαλέπι της Συρίας, μέχρις ότου ο κόσμος που μέχρι τότε γνώριζε, άλλαξε ολοσχερώς! Πόλεμος. Απίστευτο το πως μια λέξη μπορεί να χωρέσει τόσο πόνο. Λίγα χρόνια αργότερα δέχτηκε επίθεση και η δική της πόλη. Η Μποτινα και η οικογένειά της επιβίωναν με δυσκολία και χρειαζόντουσαν απεγνωσμένα βοήθεια. Τις μέρες λοιπόν που λειτουργούσε το Ίντερνετ των γειτόνων τους, πόσταρε στο Twitter για ότι συνέβαινε στο Χαλέπι με την ελπίδα ότι θα του βοηθούσε η αλληλεγγύη του κόσμου. «Θέλω να αλλάξω τα πάντα.. Δε θέλω πια πόλεμο».Στην πόλη μας η ζωή γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη, είχαμε πολλές κλοπές και λεηλασίες. Πολλή βία κατά γυναικών επίσης. Είδα γυναίκες να φεύγουν για την αγορά και να μην ξαναγυρίζουν πίσω. Δεν είχαμε καθόλου ασφάλεια. Αυτά που είδαμε και ζήσαμε, δεν θέλουμε να τα ζήσει άλλος άνθρωπος.

Ήρθαν στην πόλη μας άνθρωποι κυνηγημένοι, μόνο με τα ρούχα τους και τίποτα άλλο. Κοιμόντουσαν στα σχολεία και εμείς τους βοηθήσαμε.

Έπρεπε όλοι να πάρουμε το μέρος κάποιου. Αλλά αν ήσουν κατά των ανταρτών θα σε σκότωναν, αν ήσουν κατά του στρατού πάλι θα έχανες τη ζωή σου.

Toc/Talk.. Is anybody here?
TALK//BadDaysBuddy
Ένας στους τέσσερις ανθρώπους παγκοσμίως πάσχει από ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας και όμως πάνω από το 40% των χωρών δεν έχει καμία πολιτική για την ψυχική υγεία. Η ψυχική υγεία αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα εικόνας και προβολής που ενισχύει το στίγμα και τις διακρίσεις.
Το στίγμα και οι διακρίσεις είναι τα δύο μεγαλύτερα εμπόδια για έναν παραγωγικό δημόσιο διάλογο σχετικά με την ψυχική υγεία. Πράγματι, το πρόβλημα φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό ένα πρόβλημα επικοινωνίας. Πώς πρέπει να μιλάμε για την ψυχική υγεία; Πώς μπορούν οι ενημερωμένοι και οι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι να το κάνουν καλά και πώς μπορούν τα ΜΜΕ να το κάνουν με υπευθυνότητα;

1. Τερματίστε το στίγμα

Είναι πιο εύκολο να το λες, παρά να το κάνεις. Ο δημοσιογράφος Άντριου Σόλομον αναφέρει: Οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι ντροπή να πουν ότι έχουν ψυχική ασθένεια. Νομίζουν ότι δείχνει προσωπική αδυναμία. Νομίζουν ότι είναι αποτυχημένοι. Οι γονείς πιστεύουν ότι η ψυχική ασθένεια των παιδιών τους, αντικατοπτρίζει την αποτυχία τους ως γονείς. Αυτό το αυτοσυσχετισμένο στίγμα μπορεί να δυσκολέψει τους ανθρώπους να μιλήσουν ακόμα και για τα δικά τους προβλήματα ψυχικής υγείας.

Σύμφωνα με τη νευροεπιστήμονα Σάρα Κάντικ, αυτό συμβαίνει επειδή όταν κάποιος σας δείχνει τον καρπό του για να σας πει ότι είναι σπασμένος, μπορείτε εύκολα να καταλάβετε το πρόβλημα, αλλά αυτό δεν συμβαίνει όταν το θέμα αφορά στη μάζα των 1.300 περίπου γραμμαρίων που κρύβεται μέσα στο κρανίο κάποιου.

Ο ρόλος της μητέρας και του πατέρα

Οι στάσεις του πατέρα και της μητέρας απέναντι στο παιδί ανταποκρίνονται στις ίδιες του τις ανάγκες. Το νήπιο χρειάζεται την άνευ όρων μητρική αγάπη και τη φροντίδα της, τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Μετά τα έξι του χρόνια, το παιδί αρχίζει να χρειάζεται την αγάπη του πατέρα του, την εξουσία και την καθοδήγησή του.

Ο ρόλος της μητέρας είναι να κάνει το παιδί να νιώσει ασφάλεια στη ζωή του, ο ρόλος του πατέρα είναι να το διδάξει, να το καθοδηγήσει όσον αφορά την αντιμετώπιση των προβλημάτων εκείνων με τα οποία το φέρνει αντιμέτωπο η σγκεκριμένη κοινωνία στην οποία γεννήθηκε.

Στην ιδανική περίπτωση, η αγάπη της μητέρας δεν προσπαθεί να εμποδίσει το παιδί να ωριμάσει, δεν προσπάθει να θέσει ένα εμπόδιο στην ενηλικίωσή του. Η μητέρα θα πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στη ζωή και συνεπώς να μην είναι υπερβολικά αγχώδης, ώστε να μην επηρεάζει το παιδί με το άγχος της.

Ένα κομμάτι της ίδιας της της ζωής θα πρέπει να είναι η επιθυμία της να γίνει το παιδί της ανεξάρτητο και τελικά να αποχωριστεί από αυτήν.

Η πατρική αγάπη θα πρέπει να καθοδηγείται από αρχές και προσδοκίες. Θα πρέπει συγχρόνως να είναι υπομονετική και ανεκτική και όχι απειλητική και αυταρχική.

Η πατρική αγάπη θα πρέπει να παρέχει στο παιδί που μεγαλώνει μία ολοένα αυξανόμενη αίσθηση ικανότητας και επάρκειας, μέχρι τελικά να το οδηγήσει να γίνει κύριος του εαυτού του και να απελευθερωθεί από την πατρική εξουσία.

Αν ο άνθρωπος μπορούσε να κρατήσει μόνο την πατρική συνείδηση, θα γινόταν σκληρός, ίσως και απάνθρωπος. Αν μπορούσε να κρατήσει μόνο τη μητρική του συνείδηση, θα ήταν επιρρεπής να χάσει την κρίση του και να γίνει εμπόδιο τόσο στην ίδια τη δική του ανάπτυξη όσο και στων άλλων.

Ψωναρα σινς 2009
Narciso since 2009//ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΙΛΑΡΕΣΚΕΙΑ//: Η λέξη φιλαρέσκεια είναι κατά βάσιν γένους θηλυκού. Ας δούμε πως θα περιέγραφε το πάθος μια φιλάρεσκος κυρία: “Θέλουμε να αρέσουμε απελπισμένα! Να αρέσουμε τόσο, που τρέχουμε να προλάβουμε οτιδήποτε θα αμαυρώσει την αψεγάδιαστη εικόνα μας. Κυνηγάμε την μόδα και για χάρη της περπατούμε σαν ζογκλέρ πάνω σε δωδεκάποντα, σκληραγωγούμαστε στο κρύο με εξώπλατα η ξώκοιλα ή ακόμη στριμώχνουμε κοιλίτσες σε συμπιεσμένα φερμουάρ και κουμπιά, έτοιμα να εκραγούν. Μαλώνουμε ακόμη και με το χρόνο. Έτσι κι εγώ τρέχω στα Χόντος να δοκιμάσω καινοτομίες που υπόσχονται δέρμα εικοσάχρονης σε σώμα Ναόμι Κάμπελ με δώρο την κρέμα μαυρίσματος η μια καινούρια χένα. Ακόμη, συχνάζω στο κομμωτήριο για να αλλάξω το ταλαιπωρημένο σαν τζίβα από τις βαφές μαλλί μου, που τ΄ αλλάζω χρώμα και σχήμα όποτε νιώθω ανάγκη αλλαγής. Καλύτεροί μου φίλοι είναι ο κομμωτής, η αισθητικός και τώρα τελευταία που οικονομήθηκα, ο πλαστικός χειρουργός.” Δυστυχώς η κατάσταση αυτή γίνεται στην πορεία ιδιαίτερα ψυχοφθόρα για τη γυναίκα αυτή. Διότι αν καταφέρει να είναι όμορφη, σύμφωνα με τα δικά της πρότυπα ομορφιάς, δε γνωρίζει, πρώτον αν θα καταφέρει να παραμείνεις σ’ αυτή την εικόνα, και δεύτερον αν όντως αυτή η εικόνα θα αρέσει στο άλλο φύλο.

Η κατάθλιψη είναι σαν μια μαυροντυμένη γυναίκα. Αν βρεθεί στον δρόμο σας, μην τη διώξετε. Προσκαλέστε την να έρθει μέσα, βάλτε την να καθίσει, συμπεριφερθείτε της σαν να είναι επισκέπτης και ακούστε αυτά που έχει να σας πει.

Το να είναι φυσιολογικός είναι ο απώτερος σκοπός του αποτυχημένου.

Τι ακριβώς κάνει μια γυναίκα ισχυρή; Οι αγώνες της,οι θυσίες και η ανιδιοτέλεια. Μια ισχυρή γυναίκα έχει υπομείνει τον πόνο, έχει ξεπεράσει δυνατές συναισθηματικές εμπειρίες, και έχει αφήσει τον εαυτό της να συγχωρεί. Μια ισχυρή γυναίκα έχει κολυμπήσει στα βαθιά και ύπουλα νερά και έχει κρατήσει την αναπνοή της, όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτός ο τύπος γυναίκας είναι αυτάρκης, ανεξάρτητος, τρυφερός, και δεν φοβάται να δείξει την ευαισθησία της. Η ισχυρή γυναίκα ξέρει ότι τη μια στιγμή είναι δάσκαλος και την επόμενη μπορεί να είναι μαθητής. Λοιπόν, πώς μια γυναίκα σαν και αυτή μπορεί να κρατήσει έναν άνδρα;

Μια δυνατή γυναίκα δεν χρειάζεται έναν άνδρα για να αγωνιστεί για αυτήν
Ένας άντρας θέλει να αισθάνεται ότι είναι απαραίτητος. Θέλει να ξέρει ότι μάχεται για την αιώνια αγάπη και τον θαυμασμό της γυναίκας του. Μια δυνατή γυναίκα θα δείξει ότι αγαπά τον άντρα της, αλλά και ότι είναι επίσης ανεξάρτητη και μπορεί να διαχειριστεί τα πράγματα μόνη της.
Η δυνατή γυναίκα θα αγωνιστεί και για τους δυο σας, αλλά δεν χρειάζεται έναν άνδρα να αγωνιστεί για τις μάχες της. Αν έχουν κάποιο πρόβλημα, θα ασχοληθούν με το θέμα. Δεν κάθονται να περιμένουν, σαν θύματα, έναν άνδρα για να βρει τη λύση. Μερικοί άνδρες δεν μπορούν να χειριστούν αυτή την δύναμη. Εάν επιλέξετε να παραμείνετε δίπλα σε ένα τέτοιο το είδος γυναίκας, θα πρέπει να είστε πρόθυμοι να περπατήσετε δίπλα της, όχι μπροστά της.

Το γραμμα της νικης

Πρώτα-πρώτα, σ' άγαπώ γιά τήν γλυκειά μορφή σου. Γιατί τα μάτια σου
τά γαλανά κ’ έβρέϊκα μ’ έκφραση κάπως ξενική μά τόσο νόστιμη πάνω άπ’ τά μάγουλά σου, κυττουνε πιό πολύ παρά όνειροπολούνε.

Η όψη σου συχνά φέρνει στο νου μου κάποιο γαλανομάτικο μικρό παιδί
πού ή σιωπηλή του πονηριά τυράννιζε τά γονικά του καί μ’ έκανε νά τό μισώ καί τον κακό του θάνατο νά θέλω. Γι' αυτήν τήν ύπενθύμιση τήν θύελλα τής ψυχής μου καί γιά τό πρόσωπό σου, συχνά
τόσο όμορφο, σ’ άγαπώ καί σου εύχομαι νά ζήσεις. Πρώτα-πρώτα

σ’ άγαπώ γιατί περιμένεις, γιατί γιά χάρη σου δεν βαστώ παρά νά γράφω αύτές τις λέξεις, σ' άγαπώ γι’ αύτές τούτες τις λέξεις πού
τσιμπούν καί σέρνονται σάν έντομα πού άφήνουν λίγδα.

Σ’ άγαπώ γιά τήν φτώχεια σου πού σέ κάνει καί κλαις καί κάνει έμένα νά λυγίζω μέ δάκρυα ατσάλινα πού λοιώνουν σάν κερί στό χέρι σου, κι' όχι γι’ αύτόν τόν πόλεμο, σταγόνες φευγαλέες φωτίζοντας
σάν δαδιά τά εύρετήρια της χαράς μου, άλλά γιά τ' όνομά σου της άγωνίας, άγάπη μου, πού πήζει τά δυό χείλια μου με αλάτι.

Γιατί κάθε άρετή καί κάθε λάθος σου κι όλο το μεγαλείο της χάρης σου
κι' όλος τούτος ό έρωτας έρμηνευμένος κι' άνερμήνευτος είναι μιά ανάσα
μόνο. Σέ βλέπω μέ τήν κορμοστασιά σου της γυναίκας νά προβάλεις
θεόρατη καί πιό θεοτική άπό τις άργυρές σειρήνες τής όθόνης

Σέ βλέπω στήν άσκήμια του φωτός, μά είσαι ώραία. Καί μές στής άπουσίας τό ζόφο τό μάκρος σου σμίγει στό άκέραιο μέ τό σώμα μου
καθώς είμαι έτοιμος καί πεινασμένος. Ανοίγουνε τά μάτια μου αύτές τις μέρες σ’ ένα τοπείο άπό άνοιχτό παράθυρο μακρυά άπό τήν ξένη πολιτεία καί τήν σύρραξη.

Είσαι τό σπίτι μου καί μές τόν διάπλατο έρωτά σου όνειρευομαι νά βαδίσω κάτω άπό πύρινες σημαίες έως νά κλείσει ήρεμα ή πόρτα.
Δός μου τό αδάκρυτο μάθημα τής άξιοπρέπειάς σου, δίδαξέ με νά ζήσω ή νά πεθάνω σάν ένας πού αξιώθηκε τήν ανωνυμία, την αφοσίωση πού ένώνει μιά γυναίκα καί έναν άντρα σέ μιά κάμαρα

Δόσε μου τήν φτωχή κ' έλεύθερη κληρονομιά του λαού μας, όχι έπιπλα μόρφωσης, μήτε καί τήν υπεροψία του προφήτη, την τριμμένη ροή των λέξεων, τήν έπιτηδευμένη στάση του ηρώα, τις φιλοδοξίες
δυσανάλογες μέ τήν σάρκα, μά τ’ άπέριτα σκεύη του δωμάτιου όπου
κάποτε ό στοχασμός, σβέ

Η μοναξιά δεν οφείλεται στην απουσία ανθρώπων γύρω μας, αλλά στην αδυναμία να εκφράσουμε αυτά που εμείς θεωρούμε σημαντικά ή στην εμμονή μας να εκφράζουμε απόψεις που οι άλλοι θεωρούν απαράδεκτες.

Ένας άνθρωπος που δεν έχει περάσει από την κόλαση των παθών του δεν τα έχει ξεπεράσει.

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν «αξίες», σαν «ηθική», σαν «πολιτισμό».
Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας...
Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...
Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και εμείς οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ’ τη ζωή μας, χαιρόμαστε.
Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.
Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχτές από την ταράτσα για να μην πεθάνει. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια…

ο χορός δεν είναι κάτι που μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε μόνο εξωτερικά. Είναι επίσης και πολύ προσωπικός τρόπος έκφρασης. Πώς πιστεύεις ότι ο χορός σάς εμψυχώνει ως κοριτσια/ γυναίκες και ενδυναμώνει τη σχέση σας με το σώμα σας;

Πιστεύω ότι το να είσαι γυναίκα είναι εκπληκτικό. Για να καταλάβεις τι είναι η θηλυκή δύναμη, να την βλέπεις σε άλλους και να κατανοήσεις ότι μπορείς να την έχεις και να τη δημιουργήσεις και εσύ, πιστεύω ότι περνάς μέσα από ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό ταξίδι, στο οποίο έχω βρεθεί και εγώ.

Εσύ είσαι ο καλλιτέχνης. Εσύ είσαι ο δημιουργός. Είσαι ο λευκός καμβάς. Δημιουργώ ό,τι θέλω και αυτό μπορεί να είναι τόσο εμψυχωτικό. Μπορώ να δημιουργήσω μια χορογραφία ή ένα στιλ και να τα προσεγγίσω με θηλυκό τρόπο. Για μένα, τουλάχιστον, αυτό με κάνει να νιώθω πολύ ικανή. Με κάνει να νιώθω ότι έχω κάτι πολύ προσωπικό. Προσωπικά, νιώθω ότι είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να μου πάρει. Απλώς με κάνει να νιώθω καλά.

Σίγουρα με βοήθησε να βρω τη σέξι πλευρά ή τη θηλυκότητα που έκρυβα μέσα μου, επειδή ήμουν αγοροκόριτσο, ένιωθα τόσο εκτεθειμένη και ήθελα να κρυφτώ, ιδιαίτερα στον χορό. Θυμάμαι ότι κάθε φορά που έλεγαν: "Αυτό θα είναι ένα αργό και σέξι κομμάτι", άρχιζα να αγχώνομαι. Αλλά με τον καιρό, όταν παίρνεις μέρος, καταλαβαίνεις πόσο εμψυχωτικό είναι και πόσο είναι επίσης κομμάτι του εαυτού σου.

Μερικές φορές, είσαι πολύ το ένα ή το άλλο, αλλά με τον χορό, αν θέλω να είμαι πολύ σέξι, μπορώ να είμαι ό,τι θέλω. Κανένας δεν μπορεί πραγματικά να μου πει ότι είναι λάθος ή σωστό. Αν θέλω να δώσω ένα σχήμα που θεωρώ πολύ θηλυκό στο σώμα μου, τελικά θα το δεις όπως θέλεις να το δεις, αλλά εγώ νιώθω φανταστικά στην ψυχή.

Στην ψυχή.

Στην ψυχή.

Easter ογραφο: σαγαπω.
Φραου Μαρινα

Οι άνδρες κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Οι γυναίκες ψάχνουν να
βρουν τον εαυτό τους», έγραψε κάποτε η Ελίσα Μέλαμεντ κι έγινε... σλόγκαν
εστιάζοντας έτσι στο παιχνίδι της αυτογνωσίας. Ένα παιχνίδι που δεν μπορεί να
κερδηθεί, αν δεν υπάρξει αυτό που λέγεται αποδοχή. Γιατί κατά την Σιμόν Ντε
Μποβουάρ, «η δύναμη και ο λόγος της ύπαρξής μας πρέπει να επικεντρωθούν στη
γνώση των πραγματικών συνθηκών της ζωής μας». Η ζωή μας έχει νόημα... όπως κι
αν είναι. Ίσως αλλάξει, τώρα όμως είναι αυτή που είναι! Ήταν μακρύ αυτό το
ταξίδι στον χρόνο. Ισονομία, ισότητα, κατακτήσεις, νίκες και ήττες. Κάποιες
από τις μεγαλύτερες σε ηλικία στάθηκαν και πίσω από τα «πλακάτ» στους
δρόμους διεκδικώντας όσα η ανθρώπινη φύση όριζε. Κάποιες άλλες έτρεμαν στο
άκουσμα της λέξης «φεμινισμός». Κάποιες τρίτες δεν μετείχαν, αλλά επικροτούσαν
φανερά ή σιωπηλά... Προηγήθηκαν πολλές γενιές και μάτωσαν πολλές ζωές, για να
φτάσουμε να πούμε «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω». Όπως και να έχει, το ποτάμι
δεν γυρίζει πίσω. Αλλά οι εχθροί, όσοι κι αν εξολοθρεύτηκαν, υπάρχουν πάντα.
Μέσα μας κι έξω. Η σημερινή γυναίκα... είναι τόσες πολλές, που δεν ξέρεις για
ποια να πρωτομιλήσεις! Είναι η αυριανή γυναίκα η παιδούλα που τώρα οφείλει
να μάθει τον πολλαπλασιαμό του «8», αλλά τυλιγμένη με τον μανδύα του ονείρου
αρνείται να μεγαλώσει και να ενταχθεί στο σύστημα. Είναι η έφηβη που
οραματίζεται μια θέση στο Πανεπιστήμιο πρώτα για να κερδίσει μια θέση στον
κόσμο ύστερα. Είναι εκείνη που δεν μπήκε στο Πανεπιστήμιο και εκείνη που το
τέλειωσε. Εκείνη που δεν της δόθηκε ποτέ καμιά ευκαιρία και ξυπνά πάντα
χαράματα για το εργοστάσιο. Εκείνη που επιλέγει πρώτα καριέρα κι ύστερα
οικογένεια. Εκείνη που ατυχεί στο πρώτο, ευτυχεί στο δεύτερο, αλλά δεν το
ξέρει. Κι εκείνη που έχει επιτύχει θεωρητικά τον «συνδυασμό»
καριέρα-οικογένεια και προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Από
ποια πλευρά να σταθείς; Η σημερινή γυναίκα είναι τόσες... πολλές, αλλά οι
εχθροί είναι συνήθως οι ίδιοι όταν η προσωπική ισορροπία είναι ανέφικτη!

💊hemingway's happy makers
Αυτό που αποκαλούμε ευτυχία εξαρτάται από το τι χρειαζόμαστε. Αν προέρχεστε από ένα πολύ ασταθές περιβάλλον, ίσως για εσάς η ευτυχία να είναι η σταθερότητα. Αν προέρχεστε από ένα πολύ βαρετό περιβάλλον, ίσως για εσάς η ευτυχία να είναι η δράση και ο ενθουσιασμός. Οπότε εν μέρει εξαρτάται από αυτό που νιώθουμε ότι μας λείπει. Αλλά η έρευνα δείχνει ότι η ευτυχία χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Η μία είναι η ηδονιστική― περνάω καλά αυτή τη στιγμή; Απολαμβάνω αυτό το φλιτζάνι καφέ; Η άλλη είναι η ευδαιμονική κατάσταση, κατά τον Αριστοτέλη. Έχει να κάνει με την αίσθηση ότι η ζωή έχει νόημα, ότι η ζωή αξίζει τον κόπο.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι όλοι θέλουν λίγο και από τα δύο είδη ευτυχίας. Όλοι θέλουν κάποια στιγμιαία ευχαρίστηση, όμως και κανείς δεν θέλει να αισθάνεται ότι η ζωή του δεν έχει νόημα. Αλλά δίνουμε προτεραιότητα σε ένα είδος ευτυχίας ανάλογα με το πώς είμαστε, και ίσως ανάλογα με τις στιγμές της ζωής μας. Θεωρούμε ότι πολλοί έφηβοι θέλουν περισσότερη ηδονιστική ευφορία, αλλά δεν είμαι σίγουρος γι' αυτό. Αυτό που ξέρω είναι ότι και οι δύο τύποι ευτυχίας είναι σημαντικοί για τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά σε διαφορετικό βαθμό.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ζευγάρι ή να είναι ερωτευμένος για να επωφεληθεί από μια σχέση. Τα οφέλη προέρχονται από τη ζεστασιά της σύνδεσης, από την αίσθηση του ανήκειν, την αίσθηση της θετικής αλληλεπίδρασης. Και παίρνουμε στοιχεία τέτοια ακομη και από τη φιλική συνάντηση με κάποιον από τον οποίο αγοράζουμε τον καφέ μας, ή κάποιον που μας παραδίδει την αλληλογραφία μας. Και σίγουρα, από φίλους και από συγγενείς.

Το εκκρεμές του νου πάλλεται μεταξύ λογικού και παραλόγου, όχι μεταξύ σωστού και λάθους.

Φετιχ: Ηλιοβασι(β)λεμματα

Ανησυχούμε πολύ από τη στιγμή που αρχίζουμε να μιλάμε για το μυαλό μας, γιατί έχουμε την τάση να το συσχετίζουμε αυτό με το ποιοι είμαστε, βασικά με το ‘εμείς’- εμείς ως άτομο, τις σκέψεις μας, τους φόβους, τις ελπίδες μας, τις δικές μας φιλοδοξίες, τα πάντα, λέει ο Βίκραμ Πατέλ, υποστηρίζοντας ότι η θλίψη μπορεί να θεωρηθεί σαν μέρος της ταυτότητάς ή μια επέκταση του κοινωνικού κόσμου και η απόδοση μιας βιοϊατρικής ετικέτας, δεν κάνει να νιώθουν άνετα όσοι έχουν κατάθλιψη. Η απομάκρυνση του στίγματος από τις ψυχικές ασθένειες, θα ωφελήσει σε μεγάλο βαθμό τις συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων, κοινότητας και φορέων.

Αποφύγετε να συσχετίζετε την εγκληματικότητα και την ψυχική ασθένεια

Οι άνθρωποι βγάζουν πολύ γρήγορα συμπεράσματα σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, εντάσσοντάς τους σε μια ομάδα όταν εμφανίζονται μεμονωμένα περιστατικά βίας ή εγκληματικότητας. Η Κάντικ λέει: Συμβαίνει ένα σοβαρό περιστατικό και στη συνέχεια τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ρωτάνε: ‘Δεν ήξεραν οι άνθρωποι ότι ήταν διπολικός;’ ή ‘Ήταν σχιζοφρενής;’ Στη συνέχεια, κάποιοι σκέφτονται: «Καλά, με τη διπολική διαταραχή όλοι είναι πιθανό να βγουν έξω και να πυροβολήσουν ένα σωρό ανθρώπους σε ένα σχολείο» ή «Οι άνθρωποι που είναι σχιζοφρενείς δεν πρέπει να βγαίνουν στο δρόμο».

Ο Σόλομον συμφωνεί ότι αυτή η συσχέτιση λειτουργεί κατά μιας παραγωγικής συζήτησης για την ψυχική υγεία: Η τάση να συνδέονται τα εγκλήματα των ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές που δεν έχουν σχέση με την εγκληματικότητα, πρέπει να σταματήσει. ‘Αυτός ο άνθρωπος τους δολοφόνησε όλους επειδή είχε κατάθλιψη'. Εδώ, όντως θα μπορούσατε να αναφέρετε ότι αυτό το άτομο ήταν καταθλιπτικό και τους δολοφόνησε όλους, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι καταθλιπτικοί δεν δολοφονούν τους πάντες.

Μας είναι εξαιρετικά γοητευτική η ιδέα, η πλάνη για την ακρίβεια ότι στον πολιτισμένο – και εξ ορισμού δυτικό – κόσμο, η θέση της γυναίκας, μετά από αγώνες, διεκδικήσεις, κάποτε και ακρότητες σταθεροποιείται σταδιακά σε ένα ιδανικό σημείο: καμαρώνουμε για τις φίλες, τις μητέρες, τις συναδέλφους μας και όσα έχουν καταφέρει.
Κάποτε περνάμε και στάδια new age ακρότητας και ανόητων γενικεύσεων. Ότι οι άντρες είναι κατώτερο είδος, ότι είμαστε καλύτερες σε όλα, ότι όλο το αρσενικό γένος είναι από τη γέννα του ελαττωματικό, γεμάτο εργοστασιακά λάθη. Ανοησίες, φυσικά.

ΓΑΙΑ & ΟΥΡΑΝΟΣ
Η Γαία έσμιξε ερωτικά με τον πρωτότοκο γιο της τον Ουρανό που τον είχε γεννήσει χωρίς να μεσολαβήσει αρσενικό στοιχείο. Στ' αλήθεια, ο Ουρανός ήταν ο μόνος στα μέτρα της, αφού την περικύκλωνε ολόκληρη και ήταν προορισμένος να γίνει η κατοικία των θεών. Έτσι λοιπόν οι δυο τους αποτέλεσαν το πρώτο θεϊκό ζευγάρι. Και κάθε φορά που η Νύχτα διαδεχόταν την Ημέρα, ο Ουρανός έσμιγε με την ίδια του τη μάνα.

Έτσι, σε λίγο ξεχύθηκε από τα βαθιά έγκατα της Γης ο Τιτάνας Ωκεανός. Αυτή καμάρωνε το νέο της γιο καθώς τον έβλεπε να τρέχει πάνω κάτω και να διασχίζει κάμπους και βουνά. Ήταν περήφανη για το υγρό και διάφανο παιδί της. Ο Ουρανός δεν έβλεπε με καλό μάτι τον πρώτο του γιο, γιατί γνώριζε ότι κάποτε θα έχανε την εξουσία από κάποιο παιδί του.
Βλέποντας όμως τη Γη να είναι τόσο χαρούμενη, έκρυβε τη δυσαρέσκειά του. Σε λίγο άρχισαν πάλι τα κοιλοπονητά της Γαίας. Αυτή τη φορά βγήκαν από τα σπλάχνα της οι τεράστιοι Τιτάνες, Κοίος και Κρείος. Χαρούμενη η Γη έτρεξε να δείξει τα νεογέννητα παιδιά τους στον Ουρανό. Αυτός όμως μόλις αντίκρισε τους τεράστιους δίδυμους Τιτάνες τα χρειάστηκε για τα καλά.

Ο φόβος ότι μπορούσαν να του αρπάξουν την εξουσία του Κόσμου από τα χέρια, νίκησε το σεβασμό του για τη Γαία. Έτσι, άρπαξε τα νεογέννητα παιδιά του και μαζί και τον Ωκεανό, που είχε κατακλύσει ολόκληρη τη γη, τα πέταξε μέσα στα Τάρταρα. Τα Τάρταρα ήταν μέρος ζοφερό και άραχνο, παγερό και θεοσκότεινο και βρισκόταν στα Έγκατα της Γης. Εκεί ο Ουρανός έδεσε τα παιδιά του με βαριές και αόρατες αλυσίδες. Μάταια η Γαία έκλαιγε και τον θερμοπαρακαλούσε να βγάλει τους γιους της από τις αιώνιες φυλακές. Ο Ουρανός ήταν ανένδοτος και νευριασμένος είπε στη Γη: - Δε φτάνει που γεννάς το ένα παιδί πίσω από το άλλο, μα τα κάνεις και όλα αρσενικά. Κάνε μου επιτέλους μια κόρη να τη βλέπω και να την καμαρώνω, να μου λέει δυο γλυκά λόγια και να μου κρατάει συντροφιά

CEO from Lidl @HoneyMaker
#moneymaker #not

Αν αισθάνεστε άνετα να μιλήσετε για τη δική σας εμπειρία με την ψυχική υγεία, τότε σίγουρα κάντε το

Η αυτουπεράσπιση έχει ένα πολύ ισχυρό αντίκτυπο. Αγγίζει τους ανθρώπους που βιώνουν παρόμοιες εμπειρίες, καθώς και το ευρύ κοινό. Ο Σόλομον πιστεύει ότι οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι να μοιραστούν τις εμπειρίες τους, θα πρέπει να το κάνουν: Η πιο συγκινητική επιστολή που έλαβα ποτέ, έγραφε μόνο μια πρόταση και ήρθε από κάποιον που δεν υπέγραψε το όνομά του. Απλά μου έγραψε σε ένα καρτ ποστάλ και είπε: ‘πρόκειται να αυτοκτονήσω, αλλά διάβασα το βιβλίο σας και άλλαξα γνώμη’.

Και πραγματικά, σκέφτηκα, ακόμη και αν κανένας άλλος ποτέ δεν διαβάσει τίποτα από αυτά που έχω γράψει, θα έχω κάνει κάτι καλό στον κόσμο. Είναι πολύ σημαντικό απλά να συνεχίσουμε να γράφουμε για αυτά τα πράγματα και όσο συνεχίζουν να γράφονται σε σοβαρά βιβλία, τότε ανοίγεται πραγματικά ο δρόμος στην κοινή εμπειρία - τουλάχιστον ένα μέρος της - και το κάνει ευκολότερο να μιλήσουμε για όλα αυτά τα πράγματα. Ο Σόλομον και άλλοι που έχουν βιώσει μία ψυχική ασθένεια έχουν γίνει όλοι δημόσιοι υπερασπιστές της ψυχικής υγείας μέσω της ανταλλαγής εμπειριών.

Re/Bound/aries

Μην ορίζετε ένα πρόσωπο από την ψυχική του ασθένεια

Ακριβώς όπως ένας όγκος στον καρκίνο δεν ορίζει έναν άνθρωπο, το ίδιο ισχύει και για την ψυχική ασθένεια. Αν και η γραμμή ανάμεσα στην ψυχική υγεία και το «υπόλοιπο» ενός ατόμου είναι κάπως θολή, οι ειδικοί λένε ότι η διάκριση είναι απαραίτητη. Ο Ίνσελ αναφέρει: Πρέπει να μιλάμε για ψυχικές διαταραχές με τον τρόπο που μιλάμε για άλλες ιατρικές ασθένειες. Γενικά δεν αφήνουμε μια ιατρική ασθένεια να ορίσει την ταυτότητα ενός ανθρώπου, αλλά είμαστε πολύ προσεκτικοί για την αποκάλυψη της ψυχικής ασθένειας, διότι θα καθορίσει κατά κάποιο τρόπο τις ικανότητες ενός ατόμου ή ακόμα και θα υποδείξει ότι είναι επικίνδυνος. Η Κάντικ συμφωνεί: Υπάρχουν πολλά πράγματα που συμβαίνουν στον εγκέφαλο και μόνο επειδή ένα πράγμα πηγαίνει στραβά, δεν σημαίνει ότι όλα πάνε στραβά

Ξεχωρίστε το άτομο από το πρόβλημα

Συνεχίζοντας από το τελευταίο, οι Ίνσελ και Πατέλ προτείνουν να αποφευχθεί η γλώσσα που ταυτοποιεί τους ανθρώπους μόνο με τα προβλήματα ψυχικής υγείας τους. Αναφέρουν ότι πρέπει να μιλάμε για «έναν άνθρωπο με σχιζοφρένεια» και όχι για έναν «σχιζοφρενικό». (Παρ’ όλο που επισημαίνει ότι οι άνθρωποι με αυτισμό συχνά ζητούν να αναφέρονται ως «αυτιστικοί»). Όταν κάνουμε αυτή τη διάκριση σαφή, τιμάμε και σεβόμαστε τον άνθρωπο. Αυτό που πραγματικά λέτε είναι ότι είναι κάτι που δεν είναι μέρος ενός ανθρώπου. Είναι κάτι που τον κάνει να υποφέρει ή να ζει μαζί του και είναι κάτι διαφορετικό από τον ίδιο.

Shots des Tages _ all u can drink

Μερικές φορές το πρόβλημα δεν είναι ότι χρησιμοποιούμε λάθος λέξεις, αλλά ότι δεν μιλάμε καθόλου

Μερικές φορές χρειάζεται να ξεκινήσεις απλά με το να μιλήσεις για αυτό. Σύμφωνα με τον Σόλομον: Ο Wittgenstein είπε: ‘Το μόνο που ξέρω είναι αυτό για το οποίο έχω λόγια’ και νομίζω ότι αν δεν έχεις τα λόγια γι’ αυτό, δεν μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον άλλο ποια είναι η ανάγκη σου. Σε κάποιο βαθμό, δεν μπορείτε να εξηγήσετε καν στον εαυτό σας ποια είναι η ανάγκη σας. Και έτσι δεν μπορείτε να βελτιωθείτε. Όμως, υπάρχουν προκλήσεις όταν μιλάμε για την αυτοκτονία και την κατάθλιψη.

Οι οργανισμοί που στοχεύουν να ευαισθητοποιήσουν την κοινότητα για την κατάθλιψη και την αυτοκτονία, πρέπει να διαφωνούν με την αυτοκτονική διάδοση ή να αντιγράφουν αυτοκτονίες που μπορεί να τραβήξουν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και να έχουν αρνητική απήχηση, ειδικά στους νέους. Ωστόσο, πιστεύει ότι η προώθηση του διαλόγου βοηθά τελικά. Μια απλή λύση, λέει, είναι να μείνει προσωπικό:

Επικοινωνήστε με τους φίλους σας. Αν δεν νιώθετε καλά, μιλήστε με κάποιον. Θυμάστε εκείνη τη φορά που ο φίλος σας δεν ένιωθε καλά και μιλήσατε μαζί τους και αισθάνθηκε λίγο καλύτερα; Έτσι και τώρα, επικοινωνήστε, υποστηρίξτε τους ανθρώπους, μιλήστε για τα συναισθήματά σας και αισθανθείτε άνετα μαζί τους.

Το χιούμορ βοηθά

Το χιούμορ, λένε κάποιοι, είναι το καλύτερο φάρμακο για τον εγκέφαλό σας. Η κωμικός Ρούμπι Γουάξ λέει: Αν περιβάλλετε [το μήνυμά σας] με χιούμορ, τότε θα σας επιτρέψουν να αγγίξετε την ψυχή τους. Οι άνθρωποι αγαπούν την καινοτομία, οπότε για μένα αυτό είναι είδος προκαταρκτικού παιχνιδιού: Τους μαλακώνω και έπειτα μπορώ να τους αναφέρω όσα μαύρα σχόλια θέλω. Αλλά αν γκρινιάζετε συνεχώς, είτε επειδή είστε γυναίκα είτε επειδή είστε μαύρος... τότε, καλή τύχη. Όλοι το καταλαβαίνουν και απομακρύνονται. Όμως αυτή είναι η αλήθεια: οι άνθρωποι απελευθερώνονται όταν γελούν με τον εαυτό τους.

Photo by //MarinaMariaMichou//Anti•Social Medea// on April 05, 2023.

Παιδιά. Η χαρά της ζωής και ο εφιάλτης του Ηρώδη! Άλλοι τα βλέπουν σαν κομήτες ευθυνών κι απότομο ξύπνημα και άλλοι σαν την ευκαιρία τους να αφήσουν το στίγμα τους στον κόσμο, χωρίς να επαναλάβουν τα λάθη των γονιών τους. Όπως είπε και ο Καρλ Γιουνγκ άλλωστε: «Το μεγαλύτερο βάρος για ένα παιδί είναι να ζήσει τη ζωή των γονιών του.» Αδιαμφισβήτητα, καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας αποτελεί η παιδική μας ηλικία. Τότε που άρχισαν να χτίζονται οι πρώτοι συναισθηματικοί δεσμοί, όταν δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε τις ανάγκες μας στους φροντιστές μας και το κατά πόσο ικανοποιήθηκαν έγκαιρα κι επαρκώς, μας δείχνει ότι πιθανό να μη μάθαμε να φροντίζουμε ούτε τον ίδιο τον εαυτό μας.Μεγαλώνοντας, προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τους γονείς μας και να τους κάνουμε ευτυχισμένους και περήφανους. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν στιγμές που -όσο και να μεγαλώσαμε- νομίζουμε ότι εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο. Τι κι αν ενηλικιωθήκαμε; Εξακολουθεί να μας διακατέχει ένα μόνιμο άγχος, στον δρόμο της αέναης αναζήτησης της επιδοκιμασίας τους.Ανεξάρτητα από την ηλικία του καθενός, κάθε φορά που είμαστε με τους γονείς μας, αυτόματα ξαναγινόμαστε παιδιά. Αντιμετωπίζουμε λίγο πολύ συμπεριφορές που στα μάτια μας έχουν αλλάξει απειροελάχιστα έως καθόλου. Μην μπορώντας να αλλάξουμε τους γονείς μας, το να αλλάξουμε τον εαυτό μας μοιάζει μονόδρομος για να βελτιωθούν οι μεταξύ μας σχέσεις.

ΦILOSOPHERS STONE/d
«Ο άνθρωπος που θέλει να έχει ψυχική γαλήνη (ευθυμία) δεν πρέπει να κάνει πολλά, ούτε στην ιδιωτική του ούτε στη δημόσια ζωή, ούτε να επιδιώκει πράγματα που ξεπερνούν τις φυσικές του δυνάμεις. Πρέπει να προσέχει ώστε, ακόμα και αν η τύχη βρεθεί στον δρόμο του και του υποδείξει περισσότερα, αυτός να μπορεί με τη φρόνηση του να την αφήσει κατά μέρος και να μην απλώσει το χέρι του σε περισσότερα από όσα του επιτρέπουν οι δυνάμεις του. Γιατί το σωστό φορτίο είναι ασφαλέστερο από το μεγάλο φορτίο.

Έτσι γινόμαστε γονείς, μεγαλώνοντας τον εαυτό μας. Γιατί, όλοι έχουμε ακόμα ένα παιδάκι μέσα μας. Ένα παιδάκι που ακόμα χαίρεται, στεναχωριέται, θυμώνει, βιώνει κάθε χρόνο κι αλλώς τα φοβερά και τα ωραία. Κι εμείς καμιά φορά το παρηγορούμε κι άλλες το διώχνουμε. Το να το φιμώνουμε απευθυνόμενοι στον ενήλικο εαυτό μας, κάθε άλλο παρά καλό μας κάνει, καθώς σιγά σιγά οδηγείται στην ανασφάλεια. Με την παραμικρή αφορμή ξεχνάμε τον εαυτό μας, οτιδήποτε μας τσαντίζει γίνεται αιτιώδης σχέση, από εγωισμό κι εξουσία μέχρι έρωτα. Χάνεται η προσωπική μαρτυρία αι επέρχεται η «υγρή κατάσταση», όπως ολόσωστα είχε αποκαλέσει αυτή τη φάση ο Ηράκλειτος.Τα παιδιά μάς δίνουν πάντοτε μια ευκαιρία για αυθεντική επικοινωνία κι επαφή, μια δυνατότητα για δημιουργική αλλαγή. Στο ημερολόγιο της Άννας Φρανκ έχει ένα σημείο που λέει ότι «οι γονείς μπορούν μόνο να δώσουν καλές συμβουλές και να δείξουν το σωστό δρόμο, αλλά η τελική διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου βρίσκεται στα δικά του χέρια». Είναι καθαρά επιλογή του καθενός το αν θα καταλάβει, θα κανακέψει, θα τιμωρήσει ή θα αγνοήσει αυτό το παιδί.

Σε μια ενήλικη ζωή που επικρατεί η λογική, ισοπεδώνοντας κάθε συναίσθημα, είναι γελοίο να υποτιμούμε την ίδια του την ύπαρξη, λες και δεν υπήρξαμε ποτέ παιδιά οι ίδιοι. Όσο βλέπει τέτοιες συμπεριφορές το παιδάκι, λογικό κι επόμενο είναι να αντιδράσει. Κι αυτή η αντίδραση θα γίνει με τον δικό του, μοναδικό τρόπο, εντελώς παρορμητικά και πάντα με βάση το συναίσθημα, προσπαθώντας να μας εξωτερικεύσει ό,τι θέλει να εκφράσει. Εντελώς εγωκεντρικά τα παιδιά κατά τον Φρόιντ, «αισθάνονται έντονα τις ανάγκες τους κι αγωνίζονται ανηλεώς για να τις ικανοποιήσουν». Σαν ένα μικρό χαριτωμένο τρίχρονο στον διάδρομο με τα γλυκά του σουπερμάρκετ! Φόβος, ανεξήγητος θυμός, ψυχοσωματικά συμπτώματα, οτιδήποτε θα μας τραβήξει την προσοχή για να του δώσουμε εν τέλει την απαιτούμενη σημασία.

Photo by //MarinaMariaMichou//Anti•Social Medea// on March 31, 2023.

Original-Audio

Sei der/die Erste, dem

das gefällt

maryn.janes Profilbild

maryn.jane

ΓΑΙΑ & ΟΥΡΑΝΟΣ
Η Γαία έσμιξε ερωτικά με τον πρωτότοκο γιο της τον Ουρανό που τον είχε γεννήσει χωρίς να μεσολαβήσει αρσενικό στοιχείο. Στ' αλήθεια, ο Ουρανός ήταν ο μόνος στα μέτρα της, αφού την περικύκλωνε ολόκληρη και ήταν προορισμένος να γίνει η κατοικία των θεών. Έτσι λοιπόν οι δυο τους αποτέλεσαν το πρώτο θεϊκό ζευγάρι. Και κάθε φορά που η Νύχτα διαδεχόταν την Ημέρα, ο Ουρανός έσμιγε με την ίδια του τη μάνα.

Έτσι, σε λίγο ξεχύθηκε από τα βαθιά έγκατα της Γης ο Τιτάνας Ωκεανός. Αυτή καμάρωνε το νέο της γιο καθώς τον έβλεπε να τρέχει πάνω κάτω και να διασχίζει κάμπους και βουνά. Ήταν περήφανη για το υγρό και διάφανο παιδί της. Ο Ουρανός δεν έβλεπε με καλό μάτι τον πρώτο του γιο, γιατί γνώριζε ότι κάποτε θα έχανε την εξουσία από κάποιο παιδί του.
Βλέποντας όμως τη Γη να είναι τόσο χαρούμενη, έκρυβε τη δυσαρέσκειά του. Σε λίγο άρχισαν πάλι τα κοιλοπονητά της Γαίας. Αυτή τη φορά βγήκαν από τα σπλάχνα της οι τεράστιοι Τιτάνες, Κοίος και Κρείος. Χαρούμενη η Γη έτρεξε να δείξει τα νεογέννητα παιδιά τους στον Ουρανό. Αυτός όμως μόλις αντίκρισε τους τεράστιους δίδυμους Τιτάνες τα χρειάστηκε για τα καλά.

Ο φόβος ότι μπορούσαν να του αρπάξουν την εξουσία του Κόσμου από τα χέρια, νίκησε το σεβασμό του για τη Γαία. Έτσι, άρπαξε τα νεογέννητα παιδιά του και μαζί και τον Ωκεανό, που είχε κατακλύσει ολόκληρη τη γη, τα πέταξε μέσα στα Τάρταρα. Τα Τάρταρα ήταν μέρος ζοφερό και άραχνο, παγερό και θεοσκότεινο και βρισκόταν στα Έγκατα της Γης. Εκεί ο Ουρανός έδεσε τα παιδιά του με βαριές και αόρατες αλυσίδες. Μάταια η Γαία έκλαιγε και τον θερμοπαρακαλούσε να βγάλει τους γιους της από τις αιώνιες φυλακές. Ο Ουρανός ήταν ανένδοτος και νευριασμένος είπε στη Γη: - Δε φτάνει που γεννάς το ένα παιδί πίσω από το άλλο, μα τα κάνεις και όλα αρσενικά. Κάνε μου επιτέλους μια κόρη να τη βλέπω και να την καμαρώνω, να μου λέει δυο γλυκά λόγια και να μου κρατάει συντροφιά

Bearbeitet · 47 Wo.

Übersetzung anzeigen